Vleugels spreiden

Ook jij hebt je vast wel eens voorgesteld hoe het is om als een vogel door de lucht te kunnen zweven. Vliegen geeft vrijheid, ruimte en overzicht. Dat willen we allemaal wel in ons leven toch? Tegelijkertijd komt het ons niet vanzelf aangewaaid.

Lees het verhaal over het kleine vogeltje dat droomt om ooit echt goed te kunnen vliegen!

Dromen

Er was eens een klein vogelkuikentje. Dit kuikentje droomt er van om ooit een hele goede vlieger te zijn. Het jonge kuikentje kijkt elke dag hoe de oudere vogels acrobatisch door de lucht schieten. Hun vleugels flirten sierlijk met de wind. Dat wil deze kleine ook wel. Het kuikentje ziet een mooi toekomstbeeld voor zichzelf zodra de nu nog kleine vleugeltjes groot en sterk zijn.

De kleine vlieger in spé ziet het helemaal voor zich. Zweven door een oranje-paars luchtruim, terwijl de wind door je veren jaagt en de zilte zeelucht door je snavel voert. Dat is het ultieme. Dat is zijn toekomst. De steeds groter wordende vleugeltjes worden ondertussen al speels heen en weer gefladderd. Het jonge kuikentje wordt al steeds meer een vogeltje. Gefascineerd door het vliegen begint het vogeltje te bestuderen hoe andere vogels vliegen. De jonge droomvlieger bestudeert de beste aanloop voor het vliegen, in welke hoek hij zijn vleugels moet buigen, hoe hard hij zijn vleugels op en neer moet slaan en op welke wijze hij de beste landing maakt.

Realiteit

Dan is opeens die ene dag aangebroken. De allereerste vlucht. De jonge vogel voert precies uit wat hij bij de andere vogels heeft gezien. Vleugels in de juiste hoek, kop in de wind en fladderen als een malle. Trots kijken de andere vogels toe hoe zijn eerste vlucht realiteit is geworden. Het is wel hard werken. De zojuist gedebuteerde piloot vraagt zich af hoe het kan dat dit er bij andere vogels meer ontspannen uitziet. Meer studeren en harder werken wordt het motto.

Naarmate de jaren verstrijken groeit het ooit kleine kuikentje uit tot een grote vogel. Al die tijd heeft hij intensief aan zijn vliegtechniek gesleuteld. Simpelweg hard werken en vlieguren maken. De vele vluchturen hebben geresulteerd in technisch goede vluchten waar niets op aan te merken is. Het zorgt er zelfs voor dat de andere vogels hem regelmatig complimenten geven. Desondanks is het gevoel van hard werken nog niet verdwenen.

Storm

Zo kwam er een dag dat de vogel wederom bezig was om zijn vliegtechniek te verbeteren. Het weer sloeg om. De lucht werd zwart, de wind joeg met harde stoten alle veren in de war en de lucht rook zoals je dat van een stormachtige dag kent. Opeens drong het door. Dit is niet de toekomst die de vogel ooit als kuikentje voor zich zag of waar hij zo hard voor gewerkt heeft. De lucht moet niet zwart zijn maar oranje-paars. De wind moet niet hard alle veren in de war stoten maar er juist fijn doorheen jagen. De lucht moet niet naar storm ruiken maar juist naar de zilte zee. In deze verwarring verloor de vogel de balans en begon aan een onbedoelde duikvlucht. Uit volle macht werd geprobeerd alle geleerde technieken toe te passen en werden de vleugels heftig op en neer geslagen. Daardoor wist de vogel een noodlanding te maken maar kwam desondanks hard en plots met beide pootjes op de grond. Het was daarna een poosje gedaan met het acrobatische vliegwerk.

Reflectie

Een paar maanden later is de vliegeraar alleen op pad. Dat doet hij wel vaker om zijn gedachten op een rijtje te zetten. Wandelend langs een stil en kristalhelder bergmeer probeert de vogel te bevatten wat er nu eigenlijk gebeurd was in die stormachtige tijd. Al dat bestuderen en al die vlieguren, hoe kon dat nou onvoldoende zijn om die storm de baas te zijn. Al denkend, kijkt hij opzij en ziet zichzelf lopen in de weerspiegeling van het water. Hij ziet zijn veren, zijn bouw en kijkt nog eens goed naar zijn vleugels. Plots beseft hij dat iedere vogel een eigen bouw heeft en juist daardoor op geheel eigen en unieke wijze kan vliegen.

Niet lang daarna is de vogel te vinden in de grotten waar befaamde vliegers hun geheimen en technieken in de rotsen gegraveerd hadden. Met zijn opgedane inzicht bestudeert hij driftig hoe de technieken van deze bekende vogels voortkwamen uit hun eigen en unieke bouw. Zo nam langzaam maar zeker het vertrouwen in de eigen veren ook weer toe. De vleugels worden weer gespreid en de eerste paar voorzichtige vluchten zijn weer een feit. Her en der worden de verschillende technieken zelfs uitgeprobeerd om te kijken tot in hoeverre ze passen bij zijn specifieke bouw. Het voorval van tijdens de storm verdween steeds verder naar de achtergrond. Alleen bij harde windvlagen voelt hij dat deze ervaring nog niet helemaal uit zijn systeem is.

Ervaren

Op een dag wandelt de vliegeraar over de grote vogelrots. Hij bedenkt welke technieken nog meer bestudeerd kunnen worden. Toen gebeurde er opeens iets vreemds. De nietsvermoedende vogel stapt met zijn poot op een gladde steen, glijdt uit, verliest zijn balans en kukelt zo over de rand van de grote vogelrots. Volautomatisch spreidt de vogel zijn vleugels en komt in neerwaartse zweefvlucht terecht. Opeens voelt hij een harde windstoot in zijn vleugels waardoor de vlucht weer in een opwaartse lijn komt. Dit is alleen van korte duur. De vogel draait langzaam maar zeker weer richting een neerwaartse vlucht.

Zoekende naar een oplossing beseft hij dat de normaal gevreesde windvlagen hem juist helpen om weer terug bij de vogelrots te komen. Dit hielp hem net ook om weer hoogte te winnen. Aan stuurmanskunsten en juiste vlieglijnen geen gebrek. Dat heeft de vogel al ruimschoots bestudeerd. De volgende harde windvlaag weet hij te pakken waardoor de hoogte meters weer toenemen. Ergens begint de vogel te genieten van dit fenomeen en waardoor zijn vleugels beginnen te ontspannen. Juist daardoor lukt het om de harde wind makkelijker op te vangen.

Oogsten

Hij beseft dat het helemaal niet voelt als werken en betrapt zichzelf er op dat het zelfs begint te lijken op het vliegwerk waar hij als klein kuikentje over gedroomd heeft. Maar dan nog beter zelfs. Hij merkt op dat hij niets meer of minder heeft gedaan dan zijn vleugels te spreiden. Daardoor ervaart hij de kracht die daar in schuilt. Zonder ze met moeite op en neer te hoeven slaan. Dan volgt wederom een harde windvlaag die de vogel deze keer voldoende stuwt om weer terug bovenop de vogelrots te komen. Eenmaal geland ziet hij alle andere vogels verbaasd kijken. Ze zijn onder de indruk van zijn onbekende maar prachtige manier van vliegen. Ze hebben niet eerder mogen zien hoe groot de kracht is die in zijn vleugels blijkt te schuilen.

Toen begreep hij het:

De wind is nodig om je te brengen naar waar je zijn moet.

Jij hoeft alleen je vleugels te spreiden om je daar te laten brengen.

Ik wens je veel vlieguren.

Matthijs